Αγαπητές φίλες,
Ευχόμαστε, η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, να είναι μία περίοδος πνευματικής προετοιμασίας για να γιορτάσουμε , «κεκαθαρμέναις διανοίαις», την Ανάσταση του Κυρίου μας.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σχετικά με την νηστεία: «…Είναι γλυκύς και ευχάριστος ο καιρός της νηστείας, η πνευματική άνοιξη των ψυχών, η αληθινή γαλήνη των λογισμών. Καταπραϋνει τα κύματα των αλόγων επιθυμιών. Απομακρύνει από τη σκέψη μας την τρικυμία των παθών…Είναι η γαλήνη των ψυχών μας, το στόλισμα και η ευπρέπεια των γερόντων, η παιδαγωγός των νέων, ο δάσκαλος των συνετών και σωφρόνων…Είναι η τροφή της ψυχής».
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Συνδέσμου μας μέχρι το καλοκαίρι.
1) Παρασκευή, 18 Μαρτίου 2011 θα παρακολουθήσουμε τους Β' Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Βηθλεέμ, στο Κορωπί. Θα ξεκινήσουμε από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου, 3μμ. Τιμή συμμετοχής 10ευρώ.
2) Τρίτη, 29 Μαρτίου 2011, Ετήσια Γενική Συνέλευση στα γραφεία του Συνδέσμου μας, Παρνασσού 2, ώρα 4μμ.
3) Σάββατο, 7 Μαίου 2011 ημερήσια εκδρομή στην ορεινή Κορινθία, Λουτράκι, Μονή Αγίου Παταπίου. Τιμή συμμετοχής, με το μεσημεριανό φαγητό, 35 ευρώ.
4) Τον Ιούνιο, 4,5,6 και 7,τετραήμερη εκδρομή στη Μακεδονία. Με έδρα τη Θεσσαλονίκη θα επισκεφθούμε Ιερές Μονές, Ιστορικούς χώρους και μουσεία. Τιμή συμμετοχής 200ευρώ(συμπεριλαμβάνει: μετακινήσεις, διανυκτερεύσεις με πρωϊνό και ημιδιατροφή).
12/3/11
«Ένωση Επιστημόνων Γυναικών»
«Πανελλήνια Ένωση Γυναικών»
«Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες»
«Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης»
«Μουσική Συντροφιά»
Προς
Την ΙΕΡΑN ΣΥΝΟΔΟΝ Aθήνα, 14 Ιανουαρίου 2011
Της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιωάννου Γενναδίου 14
Αθήνα 115 21
Ζητούμε να μας επιτρέψετε να Σας εκφράσουμε την ικανοποίησή μας, που προέκυψε από την ανάγνωση του ανακοινωθέντος Σας της 17-11-2010, σχετικά με το επίμαχο θέμα της πρoσεχούς εκδόσεως της «κάρτας του πολίτη». Και να Σας ευχαριστήσουμε για τις θέσεις Σας. Το θέμα που ανάγεται σε αυτήν την «Κάρτα του Πολίτη» είναι πολύ σοβαρό και απασχολεί την Ομοσπονδία μας, καθώς και κάθε μέλος των σωματείων που την απαρτίζουν, αφού άπτεται της ελευθερίας του ατόμου.
Θα επιθυμούσαμε, στη συνέχεια, να Σας εκφράσουμε, με σεβασμό προς την Ηγεσία της Εκκλησίας μας, της οποίας θέλουμε να πιστεύομε ότι είμαστε πιστά μέλη, την ακόλουθη άποψη, την οποία επίσης θεωρούμε σοβαρή: Ότι εκτός από τη θέση ότι η «Κάρτα του Πολίτη» , δεν π ρ έ π ε ι να περιέχει ορισμένα στοιχεία και για τους λόγους που επικαλείσθε, θεωρούμε ότι ε π ι β ά λ λ ε τ α ι σ ε α υ τ ή ν ν α π ε ρ ι λ α μ β ά ν ο ν τ α ι και ορισμένα στοιχεία ώστε αυτή να απεικονίζει την ταυτότητα κάθε προσώπου, όπως αυτή διαμορφώνεται με την ελεύθερη βούλησή του σύμφωνα με τη θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 5 του Συντάγματος.
Θεωρούμε ότι στοιχεία που κρίνονται ως αναγκαία να περιληφθούν στη «Κάρτα του Πολίτη», για να μην είναι αυτή εθνικά και κοινωνικά ελλιπής αλλά και αντίθετη προς την άνω διάταξη 5 του Συντάγματος :
1. Το θρήσκευμα που αποτελεί, για κάθε λαό, την κορυφαία κοσμοθεωρητική θέση κάθε ατόμου, ως ατόμου και ως μέλους της Ελληνικής κοινωνίας. Και μάλιστα όταν η αναφορά στο θρήσκευμα θα προφυλάσσει το άτομο, εκτός των άλλων από τυχόν ρατσιστικές διακρίσεις με δήθεν πρόσχημα την άγνοια του θρησκεύματος του ατόμου. Αλλά και όταν η αναφορά στο θρήσκευμα θα χρησιμεύσει στατιστικά για τον ακριβή αριθμό των Ελληνορθόδοξων. Αριθμός, που στο πρόσφατο παρελθόν έχει αμφισβητηθεί αφού δεν προκύπτει από δημόσιο έγγραφο. Και όπως όλοι οι πολιτειακοί παράγοντες αποδέχονται, η ακριβής δύναμις της Ορθοδοξίας αποτελεί π ο λ ι τ ι κ ή δύναμη της Ελλάδος. Και
2. Η αναφορά στην έγγαμη ή μη κατάσταση κάθε πολίτη, που αποτελεί επίσης ελεύθερη κορυφαία επιλογή στην προσωπική κατάσταση του ατόμου κατά την διάρκεια της ζωής του. Και που αναφέρεται και στο σύντροφο και τη ταύτιση του με αυτόν όπως απαιτεί η διαμορφωθείσα κατάσταση της ζωής του. Έτσι δεν θα χωλαίνει, χωρίς την αναφορά αυτή, η προσδιοριζόμενη προσωπικότητα κάθε ατόμου στην ταυτότητά του.
Με τον απαιτούμενο σεβασμό,
Η Πρόεδρος Σ. Καψοκεφάλου
Η Αντιπρόεδρος Ι. Καραγιαννοπούλου-Λελούδα
Η Γεν. Γραμματέας Σ Δανάλη
Η Γεν. Γραμματέας Σ Δανάλη
«Ένωση Επιστημόνων Γυναικών»
«Πανελλήνια Ένωση Γυναικών»
«Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες»
«Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης»
«Μουσική Συντροφιά
Προς
Τον καν Αλέκα Παπαρρήγα
Γενική Γραμματέα Κ.Κ.Ε.
΄Εκκληση προς την Πνευματική Ηγεσία της Ελλάδας.
Φαινόμενο σοβαρό, της τρέχουσας πραγματικότητας της Ελλάδας, είναι η ουσιαστική αποδρομή της Δημοκρατίας. Αυτό το γεγονός οφείλεται, σε μεγάλο μέρος, στην απαξίωση του Ελληνικού Λαού από την Πνευματική και Πολιτική Ηγεσία του. Αυτού του λαού που, στη δεινή θέση που βρίσκεται η Πατρίδα μας, κλήθηκε να αναλάβει το βάρος αυτής της κρίσεως, απαξίωση που οφείλεται σε θεμελιώδεις αλλαγές στον κοινωνικό και εθνικό ιστό, που μεθοδεύονται από την ηγεσία αυτή, εν αγνοία του. Και μάλιστα, αυτό είναι το επικίνδυνα σοβαρό, χωρίς να έχει ενημερωθεί ως το ανώτατο Όργανο του Κράτους για τις μεθοδεύσεις που πραγματοποιούνται σήμερα για την αντιμετώπιση της κρίσεως, οικονομικής και κυρίως κοινωνικής, για τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα με το Μνημόνιο, αλλά και με οποιαδήποτε άλλη σχετική διεθνή συμφωνία για να αποφασίσει εάν συμφωνεί ή όχι με αυτές. Αυτή η υφέρπουσα αποδρομή, στις ημέρες μας, της ουσιαστικής Δημοκρατίας από την Χώρα μας, επιβάλλει σε κάθε Έλληνα, που αισθάνεται το βάρος της ιστορικής ευθύνης, κινητοποίηση και δράση. Ετσι θα αποφευχθεί σοβαρός τραυματισμός του Δημοκρατικού Πολιτεύματος με άγνωστες και ίσως οδυνηρές, μελλοντικές εξελίξεις.
Η αποστολή της Ομοσπονδίας μας, σύμφωνα με το καταστατικό της, αλλά και η μικρή σε αποτέλεσμα, μεγάλη όμως σε χρονική διάρκεια, προσφορά κάθε μέλους της προς την Ελληνική κοινωνία, ως επιστήμονος, εργαζομένης γυναίκας, κοινωνικής εργάτιδος, αλλά κυρίως ως Ελληνίδας Μητέρας, πιέζει για την κινητοποίηση και δράση αυτή.
Αυτή η πίεση οδήγησε σε ομόφωνη απόφαση των οργάνων της Ο.ΓΥ.ΣΩ να προσφύγει στο Πολιτικό και Πνευματικό Κόσμο της Πατρίδας μας, σ΄εκείνον του οποίου το ορθό φρόνημα δεν «κατεψύγη» και που αισθάνεται το μέγεθος της ιστορικής του ευθύνης. Και να τον καλέσει, να κινητοποιήσει τα πρόσφορα, πνευματικά, κυρίως, και κοινωνικά μέσα για την αποτροπή κάθε τραυματισμού της Δημοκρατίας και φυσικά για την προσπάθεια σωτηρίας της Ελλάδας.
Η Πρόεδρος Σ. Καψοκεφάλου
Η Αντιπρόεδρος Ι. Καραγιαννοπούλου-Λελούδα
Η Γεν. Γραμματέας Σ. Δανάλη
Η Γεν. Γραμματέας Σ. Δανάλη
9/3/11
Ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς
Την 2α Μαρτίου ορίσθηκε να εορτάζεται η μνήμη ενός από τους νεωτέρους αγίους των ημερών μας, παπά-Νικολάου Πλανά εφημερίου του Αγίου Ιωάννου του Αγρού (σήμερα οδού Βουλιαγμένης) του Αγίου Ελισσαίου στην Πλάκα και του Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού. Ο παπά-Νικόλας Πλανάς γεννήθηκε στην Νάξο το 1851. Οι γονείς του Καπετάν-Γιάννης και Αυγουστίνα ήταν άνθρωποι ευσεβείς και εύποροι. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε από τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό κοντά στον οποίο έμαθε να διαβάζει το Ψαλτήρι και να συμμετέχει στην θεία Λατρεία, καθώς τον διακονούσε στο Ιερό Βήμα. Έκδηλα ήταν από την παιδική του ηλικία η ευσέβεια του στο Θεό και η φιλευσπλαχνία του. Πολλές φορές το ψωμί που του έδινε η μητέρα του αλλά και τα ρούχα του τα μοιραζόταν με άλλα φτωχά παιδιά της γειτονιάς του. Σε ηλικία 19 ετών έχασε τον πατέρα του και μαζί με την μητέρα του έφυγαν από την Νάξο και ήλθαν στην αφιλόξενη τότε Αθήνα. Κατόπιν πιέσεων ης μητέρας του παντρεύτηκε την Ελένη Προβελεγκίου από τα Κύθηρα και απέκτησε ένα παιδί τον Ιωάννη ο ποίος ήταν μόλις τριών ετών όταν ο Νικόλαος έχασε την γυναίκα Του.
Ανοικτός τώρα ο δρόμος για τον Νικόλαο να δοθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και την Εκκλησία Του. Στις 28 Ιουλίου του 1879 χειροτονείται διάκονος στον Ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας και μετά 5 έτη πρεσβύτερος στον Ναό του Αγίου Ελισαίου στην ίδια περιοχή. Εκεί έψαλλε κάθε Κυριακή ο αείμνηστος διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Γράφει ο Παπαδιαμάντης για τον παπά-Πλανά «Γνωρίζω ένα ιερέα είς τας Αθήνας• είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων». Η χαρά του και η ζωή του ήταν να λατρεύει τον Θεό «ημέρας και νυκτός» να κάνει Λειτουργίες, αγρυπνίες, εσπερινούς, παρακλήσεις, αγιασμούς, ευχέλαια, μνημόσυνα. Έξω απ’ αυτά ευτυχία δεν υπήρχε για τον γέροντα τον «παππού» που τα μικρά παιδιά με τα αθώα μάτια τους τον έβλεπαν να ανυψώνεται από την γη όταν λειτουργούσε αλλά και όταν περπατούσε στον δρόμο. Εμφορούμενος από γνήσιο Ορθόδοξο πνεύμα, εκφραστής της αγιορείτικης παράδοσης, άοκνος λειτουργός του Τριαδικού Θεού, παράσερνε και τους πλέον αδιάφορους και ακατάνυκτους και τους έκανε χριστιανούς. Όλη η έγνοια και η φροντίδα του γέροντα ήταν η σωτηρία των προβάτων. Τα πρόβατα του ήθελε ν’ ανακουφίσει και ας ήτανε ο ίδιος διψασμένος κουρασμένος με στεγνό λαρύγγι, ύστερα από χιλιάδες ονόματα που είχε μνημονεύσει. Επί χρόνια έσερνε μαζί του δέματα από χαρτιά κιτρινισμένα που πάνω σε αυτά ήτανε γραμμένα ένα πλήθος ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων. Λέει πάλι ο Παπαδιαμάντης «κάθε ψνχοχάρτι, αφού ά,ταξ τον το δώοης το κρατά δια πάντοτε και μνημονεύει δύο και τρείς χιλιάδες ονόματα γι’ αυτό διαρκεί δύο ώρες η ιτροσκομιδή και άλλες δύο ώρες η Θεία Λειτουργία αλλά κανείς δεν βαρύνεται (βαριέται)». Τέτοια ήταν η κατάνυξη που δημιουργούσε.
Η μεγάλη του ευλάβεια, η απεριόριστη καλοσύνη του και η υπερβολική αφιλοχρηματία του, η άφθαστη ιεροπρέπεια του, ενέπνεαν τον σεβασμό σε όλους ανεξαιρέτως, αφανείς και επισήμους. Αλλά και ο Θεός επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν του δούλου του και τον εδόξασε με τα ουράνια χαρίσματα, της Θαυματουργίας και της διοράσεως.
Αμέτρητα είναι τα θαύματα του και εν ζωή και μετά την κοίμησή του. Εθεράπευε ασθενείς απεμάκρυνε δαιμόνια, προέλεγε τα μέλλοντα, έλυνε δύσκολα Θέματα με θεϊκή σοφία. Παιδί ακόμη επληροφόρησε τους γονείς του για τον καταποντισμό του καϊκιού τους έξω από την Πόλη. Αξιώθηκε ακόμη να έχει οπτασίες αγίων όπως του Αγίου Παντελεήμονα και του προφήτη Ελισσαίου. Το τέλος του οσιακό. Το απλό και φτωχοντυμένο «γεροντάκι» την 28η Φεβρουαρίου Κυριακή του Ασώτου κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας έχασε τις αισθήσεις του.
Παρά τις φροντίδες των οικείων του η πορεία της υγείας του δεν ήταν αναστρέψιμη. Περί την 3η μ.μ. της 2ας Μαρτίου αντίκρυσεν Ήλιον εντός του δωματίου του, του οποίου η λάμψις όπως έλεγε εδυσκόλευε τους οφθαλμούς του. Το βράδυ της ίδιας μέρας (2ας Μαρτίου 1932) ύστερα από 52 χρόνια συνεχούς διακονίας αφού έκανε το σημείο του Σταυρού
ψιθύρισε: «Τον δρόμο τετέλευκα! Δόξα σοι ο Θεός. Η Θεία Χάρη να σας ευλογεί» και απεδήμησεν εις Κύριον.
Χιλιάδες κόσμου από τα πέρατα των Αθηνών παρηκολούθησαν την ταφή του στην οποία παρέστη και ο Αρχιεπίσκοπος των Αθηνών Χρυσόστομος. Καταξιωμένος με την αγία του ζωή στην συνείδηση του πιστού λαού του Θεού, ανακηρύχθηκε Άγιος υπό του Πατριαρχείου το 1992 τη εισηγήσει του μακαριστού μητροπολίτη και συμπατριώτη του Νικοδήμου Βαλληνδρά του οποίου έργο είναι και η ακολουθία του Αγίου.
Απολυτίκιον
Τάς του πλάνου παγίδας
εκφυγών ιερώτατε,
απλανώς επορεύθης
δια βίου πατήρ ημών Νικόλαε αοίδιμε Πλανά,
ουράνια χαρίσματα λαβών,
αγρυπνίαις και νηστείαις ιερουργών οσίως τω
Κυρίω σου,
Όνπερ καθικετεύων εκτενώς Νάξιον ιεράτευμα πρέσβευε
δωρηθείναι και ημίν το θείον έλεος.
Την 2α Μαρτίου ορίσθηκε να εορτάζεται η μνήμη ενός από τους νεωτέρους αγίους των ημερών μας, παπά-Νικολάου Πλανά εφημερίου του Αγίου Ιωάννου του Αγρού (σήμερα οδού Βουλιαγμένης) του Αγίου Ελισσαίου στην Πλάκα και του Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού. Ο παπά-Νικόλας Πλανάς γεννήθηκε στην Νάξο το 1851. Οι γονείς του Καπετάν-Γιάννης και Αυγουστίνα ήταν άνθρωποι ευσεβείς και εύποροι. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε από τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό κοντά στον οποίο έμαθε να διαβάζει το Ψαλτήρι και να συμμετέχει στην θεία Λατρεία, καθώς τον διακονούσε στο Ιερό Βήμα. Έκδηλα ήταν από την παιδική του ηλικία η ευσέβεια του στο Θεό και η φιλευσπλαχνία του. Πολλές φορές το ψωμί που του έδινε η μητέρα του αλλά και τα ρούχα του τα μοιραζόταν με άλλα φτωχά παιδιά της γειτονιάς του. Σε ηλικία 19 ετών έχασε τον πατέρα του και μαζί με την μητέρα του έφυγαν από την Νάξο και ήλθαν στην αφιλόξενη τότε Αθήνα. Κατόπιν πιέσεων ης μητέρας του παντρεύτηκε την Ελένη Προβελεγκίου από τα Κύθηρα και απέκτησε ένα παιδί τον Ιωάννη ο ποίος ήταν μόλις τριών ετών όταν ο Νικόλαος έχασε την γυναίκα Του.
Ανοικτός τώρα ο δρόμος για τον Νικόλαο να δοθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και την Εκκλησία Του. Στις 28 Ιουλίου του 1879 χειροτονείται διάκονος στον Ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας και μετά 5 έτη πρεσβύτερος στον Ναό του Αγίου Ελισαίου στην ίδια περιοχή. Εκεί έψαλλε κάθε Κυριακή ο αείμνηστος διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Γράφει ο Παπαδιαμάντης για τον παπά-Πλανά «Γνωρίζω ένα ιερέα είς τας Αθήνας• είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων». Η χαρά του και η ζωή του ήταν να λατρεύει τον Θεό «ημέρας και νυκτός» να κάνει Λειτουργίες, αγρυπνίες, εσπερινούς, παρακλήσεις, αγιασμούς, ευχέλαια, μνημόσυνα. Έξω απ’ αυτά ευτυχία δεν υπήρχε για τον γέροντα τον «παππού» που τα μικρά παιδιά με τα αθώα μάτια τους τον έβλεπαν να ανυψώνεται από την γη όταν λειτουργούσε αλλά και όταν περπατούσε στον δρόμο. Εμφορούμενος από γνήσιο Ορθόδοξο πνεύμα, εκφραστής της αγιορείτικης παράδοσης, άοκνος λειτουργός του Τριαδικού Θεού, παράσερνε και τους πλέον αδιάφορους και ακατάνυκτους και τους έκανε χριστιανούς. Όλη η έγνοια και η φροντίδα του γέροντα ήταν η σωτηρία των προβάτων. Τα πρόβατα του ήθελε ν’ ανακουφίσει και ας ήτανε ο ίδιος διψασμένος κουρασμένος με στεγνό λαρύγγι, ύστερα από χιλιάδες ονόματα που είχε μνημονεύσει. Επί χρόνια έσερνε μαζί του δέματα από χαρτιά κιτρινισμένα που πάνω σε αυτά ήτανε γραμμένα ένα πλήθος ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων. Λέει πάλι ο Παπαδιαμάντης «κάθε ψνχοχάρτι, αφού ά,ταξ τον το δώοης το κρατά δια πάντοτε και μνημονεύει δύο και τρείς χιλιάδες ονόματα γι’ αυτό διαρκεί δύο ώρες η ιτροσκομιδή και άλλες δύο ώρες η Θεία Λειτουργία αλλά κανείς δεν βαρύνεται (βαριέται)». Τέτοια ήταν η κατάνυξη που δημιουργούσε.
Η μεγάλη του ευλάβεια, η απεριόριστη καλοσύνη του και η υπερβολική αφιλοχρηματία του, η άφθαστη ιεροπρέπεια του, ενέπνεαν τον σεβασμό σε όλους ανεξαιρέτως, αφανείς και επισήμους. Αλλά και ο Θεός επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν του δούλου του και τον εδόξασε με τα ουράνια χαρίσματα, της Θαυματουργίας και της διοράσεως.
Αμέτρητα είναι τα θαύματα του και εν ζωή και μετά την κοίμησή του. Εθεράπευε ασθενείς απεμάκρυνε δαιμόνια, προέλεγε τα μέλλοντα, έλυνε δύσκολα Θέματα με θεϊκή σοφία. Παιδί ακόμη επληροφόρησε τους γονείς του για τον καταποντισμό του καϊκιού τους έξω από την Πόλη. Αξιώθηκε ακόμη να έχει οπτασίες αγίων όπως του Αγίου Παντελεήμονα και του προφήτη Ελισσαίου. Το τέλος του οσιακό. Το απλό και φτωχοντυμένο «γεροντάκι» την 28η Φεβρουαρίου Κυριακή του Ασώτου κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας έχασε τις αισθήσεις του.
Παρά τις φροντίδες των οικείων του η πορεία της υγείας του δεν ήταν αναστρέψιμη. Περί την 3η μ.μ. της 2ας Μαρτίου αντίκρυσεν Ήλιον εντός του δωματίου του, του οποίου η λάμψις όπως έλεγε εδυσκόλευε τους οφθαλμούς του. Το βράδυ της ίδιας μέρας (2ας Μαρτίου 1932) ύστερα από 52 χρόνια συνεχούς διακονίας αφού έκανε το σημείο του Σταυρού
ψιθύρισε: «Τον δρόμο τετέλευκα! Δόξα σοι ο Θεός. Η Θεία Χάρη να σας ευλογεί» και απεδήμησεν εις Κύριον.
Χιλιάδες κόσμου από τα πέρατα των Αθηνών παρηκολούθησαν την ταφή του στην οποία παρέστη και ο Αρχιεπίσκοπος των Αθηνών Χρυσόστομος. Καταξιωμένος με την αγία του ζωή στην συνείδηση του πιστού λαού του Θεού, ανακηρύχθηκε Άγιος υπό του Πατριαρχείου το 1992 τη εισηγήσει του μακαριστού μητροπολίτη και συμπατριώτη του Νικοδήμου Βαλληνδρά του οποίου έργο είναι και η ακολουθία του Αγίου.
Απολυτίκιον
Τάς του πλάνου παγίδας
εκφυγών ιερώτατε,
απλανώς επορεύθης
δια βίου πατήρ ημών Νικόλαε αοίδιμε Πλανά,
ουράνια χαρίσματα λαβών,
αγρυπνίαις και νηστείαις ιερουργών οσίως τω
Κυρίω σου,
Όνπερ καθικετεύων εκτενώς Νάξιον ιεράτευμα πρέσβευε
δωρηθείναι και ημίν το θείον έλεος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)