30/3/10


Καλό Πάσχα!


Το Πάσχα αποτελεί το κέντρο της ορθόδοξης λατρείας. Η ανάσταση του Χριστού είναι η κορωνίδα της πίστεώς μας. Σφραγίζει την πνευματική ταυτότητα των Ορθοδόξων. Καθορίζει τη δύναμη του ορθοδόξου φρονήματος.
Με την ανάστασή Του ο Χριστός όχι μόνο συνέτριψε την πλεκτάνη των σταυρωτών Του και ανέτρεψε τα σχέδια του πολιτικού και θρησκευτικού κατεστημένου της εποχής του αλλά κυρίως άνοιξε διάβαση σε ένα «άλλο είδος ζωής», όπου τα πάντα φωτίζονται με ελπίδα. «Πεφώτισται τα σύμπαντα τη αναστάσει σου, Χριστέ», τονίζει ο υμνωδός[…].
Το Πάσχα καλεί σε ένα ακόμα πέρασμα. Από τη μικρή ή μεγάλη μοναξιά μας, σε μια σχέση αγάπης με τους γύρω μας, με όλους όσους αγάπησε ο Χριστός. Η κόπωση, η δυσπιστία, η πικρή γεύση της ζωής μας σπρώχνουν σε έναν απομονωτισμό. Συνήθως, καθώς μεγαλώνουμε, μειώνεται η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και, τελικά, πάρα πολλοί από μας καταλήγουμε να θυμίζουμε μικρά ερημονήσια, απομονωμένα στα κύματα της μελαγχολίας. Στριφογυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας, τα προβλήματα, τα ενδιαφέροντα, τα προσόντα ή τις αδυναμίες μας. Η γιορτή της Αναστάσεως μας προτρέπει να προχωρήσουμε σε μια λυτρωτική έξοδο από το φρούριο του εγωισμού μας προς τη συνάντηση των συνανθρώπων μας. Η καχυποψία απέναντι στους άλλους, που δηλητηριάζει συχνά τη ζωή μας, πρέπει να υπερνικηθεί με αναστάσιμη χαρά. Επείγει αυτές τις πασχαλινές ημέρες να συμβάλουμε να ανοίξουν οι καρδιές στους οικείους, τους συνεργάτες, τους φίλους, τους εχθρούς, «τους εγγύς και τους μακράν». Να διαλυθούν τα σύννεφα της δυσαρέσκειας, που σκιάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις και να συντελεσθεί μια μεταμόρφωση της συμβατικής συνυπάρξεως σε κοινωνία αγάπης.
Κάθε Πάσχα αποτελεί πρόκληση του Αναστάντος για μια λυτρωτική διάβαση από κάθε λογής αδιαφορία, ψεύδος ή συμβατικότητα σε μια προσωπική σχέση με τον ζωντανό Θεό της αλήθειας και της αγάπης. Από της περιοχή του πολύμορφου θανάτου στο χώρο της ατελεύτητης ζωής. Από αυτό που τώρα είμαστε, σε αυτό που ο αναστημένος Χριστός θέλει να γίνουμε: Άνθρωποι με πασχαλινή συνείδηση και με αναστάσιμο φρόνημα.

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

5/3/10

Το παρακάτω υπόμνημα στάλθηκε από την Ομοσπονδία Γυναικείων Σωματείων (Ο.ΓΥ.ΣΩ.), μέλος της οποίας αποτελεί και ο Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων και τους Αρχηγούς των Κομμάτων.


ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Εμείς, οι Ελληνίδες, ανησυχούμε! Ανησυχούμε σοβαρά ως επιστήμονες, μητέρες, αγωνίστριες. Εμείς, οι οποίες αποτελούμε μέρος του πνευματικού και βιολογικού κορμού της Ελλάδας, που μεγαλώνουμε παιδιά και εγγόνια, ανησυχούμε! Και η ανησυχία μας αυτή προέρχεται από τους εξαγγελλόμενους σχεδιασμούς της Πολιτείας για το μέλλον του λαού της Πατρίδας μας. Και μάλιστα, όταν οι σχεδιασμοί αυτοί γίνονται ερήμην του κυρίαρχου αυτού λαού, στον οποίο γίνεται μόνο ανακοίνωση αποφάσεων συνταρακτικών.

Πώς είναι δυνατόν να επιχειρούνται συντονισμένοι και πολυεπίπεδοι, σχεδιασμοί που οδηγούν στην αλλοίωση του συνεκτικού ιστού της εθνικής μας υποστάσεως και ταυτότητας, ενώ άλλοι λαοί, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, οργάνωσαν φορέα πολιτειακό για την προστασία της εθνικής τους ταυτότητας;
Πως είναι δυνατόν αυτή η εθνική υπόσταση της Πατρίδας μας, η οποία εξήλθε αναλλοίωτη μετά από 400 χρόνια υποταγής, σε κατακτητή με διαφορετικό πολιτισμό και διαφορετική θρησκεία και με τη γνωστή σκληρότητά του, να απειλείται από εκφραστές «προοδευτικών τάσεων», οι οποίοι κατέχουν υπεύθυνες θέσεις;
Είναι δυνατόν οι διαχρονικές αρχές του έθνους μας, οι οποίες διατηρήθηκαν με τους γνωστούς αγώνες των Δασκάλων του Έθνους, της Εκκλησίας και των εθίμων του λαού μας να κινδυνεύουν να ανατραπούν με την άκριτη εφαρμογή ξενόφερτων προτύπων αγνώστων σκοπών;
Η έλλειψη όμως συμμετοχής του ελληνικού λαού στους σχεδιασμούς για την αντιμετώπιση σοβαρών εθνικών θεμάτων, οδηγούν σε κατάλυση κάθε στοιχείου δημοκρατίας. Αυτό είναι συγκλονιστικό!

Παρατίθενται ενδεικτικές ενέργειες και σχεδιασμοί της πολιτείας μας, που υπέπεσαν στην αντίληψή μας:

1. Απομάκρυνση από την κλασσική παιδεία, όπως αυτή θεμελιώθηκε από τους μεγάλους μας φιλοσόφους, δασκάλους, ποιητές από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα˙ αυτή την κλασσική παιδεία, που όπως είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο με τον πλούτο της καλύπτει τις βασικές εκπαιδευτικές ανάγκες για την ανάπτυξη υγειών σωμάτων και πνευμάτων˙ αυτή την παιδεία που στόχο είχε την δημιουργία «του καλού καγαθού» ως προτύπου, που σήμερα έχει πλήρως ανατραπεί˙ αυτή την παιδεία, που χάρισε παγκοσμίως χιλιάδες κορυφαίες μορφές του πνεύματος, της επιστήμης και της τέχνης και κατά τη νεοελληνική μας ιστορία. Και η απομάκρυνση αυτή πραγματοποιήθηκε χωρίς, φυσικά, να επιτευχθεί η χρήσιμη και απαραίτητη σύνδεση και προσαρμογή της στην σύγχρονη τεχνολογία και γενικά τα επιτεύγματα της επιστήμης. Η βαθμιαία κατάργηση της κλασσικής παιδείας αποσκοπεί και επιτυγχάνει την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας των ελληνοπαίδων και αποτελεί τραγική παραβίαση των επιταγών για την Παιδεία, του άρθρου 16 του Ελληνικού Συντάγματος!

2. Παλινδρόμηση σε πρωτόγονες κοινωνίες, όπου ίσχυε το δίκαιο του ισχυρότερου με την ψήφιση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, όπου το βασικό στοιχείο της ελεύθερης λύσης της καταργεί το διαζύγιο. Όπου ο δυνατός (από απόψεως υγείας, οικονομικής ισχύος κλπ) θα αποπέμπει από τη σχέση τον αδύνατο (αποστάσιο αρχαίας Ελλάδας, Repundium Ρωμαίων). Και φυσικά η κατάργηση, με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, του ισχυρότερου θεμελίου της κοινωνίας: του γάμου και της οικογένειας!

3. Η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στην ταυτότητα, με σοβαρότατες πολιτικές συνέπειες (όχι θρησκευτικές). Και αυτό γιατί από κανένα επίσημο έγγραφο δεν προκύπτει το μέγεθος της πολιτικής δύναμης που σηματοδοτεί η Ορθοδοξία. Όπως η σύνδεση με την Ομογένεια και οι συμμαχίες με ομόδοξα κράτη.
Μήπως οδηγούμεθα σε ρατσισμό εις βάρος των ορθοδόξων Ελλήνων στην ίδια τους τη χώρα;

4. Η ερήμην του ελληνικού λαού, λήψη αποφάσεων, όχι ανθρωπιστικών, αλλά πολιτικών και προς όφελος των κομμάτων για την αναγνώριση πολιτικών δικαιωμάτων στους μετανάστες, προτού λυθούν γι’ αυτούς άλλα βασικά προβλήματα και κυρίως προτού διαπιστωθούν τα ακριβή στοιχεία όπως ο ακριβής αριθμός τους στην Ελλάδα. Αναλογίστηκε κανείς τον ακριβή αριθμό όλων των μεταναστών, που όπως πιστεύεται, πλησιάζει το μισό του ελληνικού πληθυσμού; Ποιες οι συνέπειες αναγνωρίσεως σ’ αυτούς πολιτικών δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με τα ήθη και τα έθιμα κάθε ομάδας εξ’ αυτών; Επίσης πρέπει να γνωρίζουν οι πολιτειακοί παράγοντες τις συνέπειες της πολιτικής του εποικισμού. Και μάλιστα, όταν φθίνει ο ελληνικός λαός, λόγω του δημογραφικού προβλήματος!

5. Ο πρόσφατος σχεδιασμός της κυβέρνησης να «χαρίσει» την ελληνική ιθαγένεια σε μετανάστες, εκτός του ότι ενσπείρει κοινωνική αντιπαλότητα, αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινωνική διάκριση εις βάρος του απλού έλληνα πολίτη που αγαπάει την πατρίδα του!

6. Αποκαλύψεις των ΜΜΕ, που κινητοποίησαν, μεταξύ άλλων, την Ακαδημία Αθηνών, την Ομογένεια της Ελβετίας και πολλές άλλες κοινωνικές ομάδες για την επιλογή της κας Θάλειας Δραγώνα, ως Ειδικής Γραμματέως στο νευραλγικό Τομέα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και δια Βίου Μαθήσεως. Και τούτο, διότι η κ. Δραγώνα έχει εκφράσει και δια του βιβλίου με τίτλο « Τι ειν’ η πατρίδα μας;» απόψεις αρνητικές και σκωπτικές για τα ιστορικά γεγονότα της αιματοβαμμένης ιστορίας της πατρίδας μας και την αντίθεσής της όπως αυτά χρησιμοποιούνται για τον σχηματισμό Εθνικής Ταυτότητας, την οποία αποκαλεί: «ψευδαισθητική ταυτότητα» (sic). Εθνική Ταυτότητα που δημιουργείται, σύμφωνα με τη συγγραφέα, «…με συναισθηματικές και διανοητικές παραμορφώσεις». Πρόκειται για απόψεις που δεν συνάδουν, μεταξύ άλλων και προς τις θεμελιώδεις διατάξεις των άρθρων 16 και 5 του Συντάγματός μας και τις οποίες δεν εκφράζει ως απλός πολίτης, αλλά ως Δημόσιος Λειτουργός.


Αυτές οι μεθοδεύσεις και μάλιστα οργάνων της Πολιτείας, που επιλεκτικά αναφέρονται ως σοβαρές και άμεσες, δημιουργούν κινδύνους για τον Ελληνισμό, τη συνοχή και το μέλλον του. Και αποδομούν την Εθνική Ταυτότητα.
Χαρακτηριστικά των διαφαινόμενων κινδύνων είναι:

Α. Ότι αυτοί δεν προέρχονται από εξωτερικό εχθρό, ώστε να είναι δυνατή και ξεκάθαρη η αντιμετώπισή τους, αλλά από εσωτερικό εχθρό. Και

Β. Ότι υφέρπουν (οι κίνδυνοι αυτοί) στη σύγχρονη ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας, χωρίς να γίνονται άμεσα ορατοί και μετρήσιμοι και μάλιστα από τον λαό.

Αυτούς τους διαφαινόμενους κινδύνους επισημαίνουν, κυρίως το τελευταίο χρονικό διάστημα, προσωπικότητες του επιστημονικού, δημοσιογραφικού, κοινωνικού κλπ χώρου, με άρθρα, ομιλίες κλπ, στις οποίες εκφράζουν την αγωνία τους, όπως μεταξύ άλλων: Ο διεθνούς αναγνωρίσεως καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης, ο οποίος σε συνέντευξή του προς την Κρατική Τηλεόραση, την Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010, αναφέρεται σε «απειλή κατάλυσης της κοινωνικής συνοχής από τη μαζική εισβολή αλλοδαπών στη χώρα…»
Ο καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς, ο οποίος σε άρθρο του στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 10ης Ιανουαρίου 2010, επισημαίνει ότι «ο Ελληνισμός φθίνει πληθυσμιακά, με ρυθμίσεις, που εγγυώνται εγγύτατα την ιστορική του εξαφάνιση».
Ανάλογες ανησυχίες εκφράζει και ο γνωστός δημοσιογράφος κ. Β. Ι. Κοραχάης σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» της 14ης Ιανουαρίου 2010, με τίτλο: «Από τι απειλείται ο Ελληνισμός».
Αλλά και ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης, Μίκης Θεοδωράκης, σε συγκλονιστική επιστολή προς την κ. Θάλεια Δραγώνα εκφράζει την αγωνία του, από τη διαπίστωση ότι «…αντιμετωπίζουμε μεγάλους κινδύνους που απειλούν την πεμπτουσία της Ελληνικότητας μας». Σαλπίζει έτσι με την μουσική της αγωνίας του και της καρδιάς του, την ανάγκη ξεσηκωμού του Ελληνικού λαού για να αποφευχθούν οι κίνδυνοι αυτοί. Και δίνει την υπέροχη απάντηση στο ερώτημα του βιβλίου «Τι είν’ η πατρίδα μας;»: «Είναι τα εκατομμύρια οι Έλληνες, επώνυμοι και ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί…» αυτοί που στην ιστορική πορεία του Έθνους μας και με την πίστη, ότι «Πατρός τε και Μητρός τε και των άλλων προγόνων …» πρόσφεραν ο καθένας από τη δική του θέση, τη δική του ψηφίδα για τη δημιουργία της Εθνικής Ταυτότητας, που θεμελιώνει την ιδιαιτερότητα κάθε λαού και φυσικά όχι εξαιρεσιμότητα που σηματοδοτεί υπεροχή.

Αλλά και εμείς οι επιστήμονες, μητέρες, αγωνίστριες, που κουβαλάμε χρέος μεγάλο απέναντι στις μελλοντικές γενιές, αρνούμεθα κάθε εφησυχασμό, απέναντι στους διαφαινόμενους εθνικούς κινδύνους, που οδηγεί σε υποταγή στον οποιονδήποτε εχθρό και ακυρώνει την δικαίωση της υπάρξεώς μας και των αγώνων μας.
Με συναίσθηση αυτής της ευθύνης μας, απευθυνόμαστε στην πολιτική, πρώτιστα Ηγεσία της Πατρίδας μας και στη δική της μεγάλη ιστορική ευθύνη, ώστε να αναθεωρήσει τους ανωτέρω σχεδιασμούς.

Η Πρόεδρος Σ. Καψοκεφάλου
Η Αντιπρόεδρος Ι. Καραγιαννοπούλου
Η Γεν. Γραμματέας Σ. Δημητρίου